استاد فقید محمدرضا شجریان نمای موسیقی اصیل ایرانی و از نمادهای هویت هنری این سرزمین است. وجوه متنوع ایشان ، در کنار هوشمندی کم‌ نظیر او در انتخاب مناسب از گنجینه گرانبهای شعر و ادب فارسی، آواز و موسیقی او را جاودان و نامیرا ساخت. بخش مهمی از ادبیات ایران با نغمه او در گوش و جان نسل جوان و نوجوان راه‌یافت و آنان را با حکمت و ادب این سرزمین پرگهر آشنا و همراه ساخت. نوای استاد، تاریخ حسّ و حال ایرانیان در نیم قرن گذشته است. آثار او بازتاب حسرت‌ها و امیدها، نگرانی‌ها و دلبستگی‌ها و در یک کلام حال و هوای مردم خوب کشورمان بود. اینجانب فقدان این هنرمند گرانمایه را به جامعه بزرگ هنری کشور و عموم علاقه مندان آن عزیز سفر کرده تسلیت می‌گویم و از خداوند متعال رحمت واسعه و آرامش ابدی برای آن مرحوم و صبر و بردباری بازماندگان معزز ایشان را آرزومندم.